01 września 2014

Rok Matki Browar - i co dalej?

Autor: Matka Browar o 17:20
Mój drogi czytelniku, w sobotę minął rok, odkąd klikam dla Ciebie posty różnej treści...

Wszystko zaczęło się od tego właśnie posta: No to zaczynamy!

Z okazji tegoż jubileuszu pokusiłam się o nieco statystyk dla zainteresowanych:
  • Powstało w tym czasie 141 postów,
  • Łącznie wyświetlano mnie 76 456 razy,
  • Mój Fanpage na Facebooku polubiliście 478 razy :)
  • Na Instagramie mój profil obserwują 82 osoby.
  • Co ciekawe, najczęściej trafiacie na stronę bloga z Google i z Facebook. 
Szukaliście mnie wpisując w Google fraz:

Jak się okazało, trafiają do mnie ludzie z niemal całego świata. No dobra, muszę się jeszcze dokołatać do Ameryki Południowej, Afryki i Australii ;)

Choć według Google Analitics w sierpniu 20 razy zajrzał do mnie ktoś z Kenii ;)

A może tu siebie znajdziecie? Dane z sierpnia 2014 :) Wyświetlenia w Polsce z podziałem na miejscowości.

Najbardziej lubiliście czytać o:
1. See Bloggers i ja :) - 845 wyświetleń i 18 komentarzy.
2. Aktywności Zosi - 730 wyświetleń i 23 komentarze











Co się przez ten rok wydarzyło?
Zaczynałam pisać jako mama Zosi, ze Stasiem w brzuszku. Potem Staśko przyszedł na świat, wywracając nasze poukładane życie do góry nogami :) Uczyliśmy się siebie, uczyliśmy się na nowo organizować czas i obowiązki. Po drodze ja skończyłam 30 lat, a Zosia  2 latka, wylądowaliśmy w szpitalu, odbyliśmy pełną przygód rodzinną podróż do Paryża, a ja spełniłam swoje marzenie z dzieciństwa. Odkryłam w sobie nową pasję, nauczyłam się żyć w dziecięcym bałaganie i osiągnęłam nie lada sukces ;) Ciekawy to był rok, pełny nowych wyzwań i przygód.
Wena raz jest raz jej nie ma...
Jestem obecnie na rozstaju dróg. Raz po raz zadaje sobie pytanie czy jest sens dalej prowadzić tego bloga... Wydaje mi się, że zatraciłam koncepcję na jego rozwój, zatraciłam wiarę w to, że mogę zawojować polski internet ;) A tak serio - czasem po prostu nie mam ochoty pisać, choć zawsze temat się znajdzie.

Czytelniku drogi, Tobie zadaje pytanie. Pisać czy nie pisać? Za co lubisz lub dlaczego nie lubisz mojego bloga? Zaglądasz tu regularnie, czytasz każdy post czy wpadasz raz na jakiś czas i odchodzisz zniesmaczony? Cenie szczerość. Można komentować anonimowo :P

Dziękuję Ci Czytelniku za ten wspólny rok!




28 komentarzy:

  1. Jestem Twoją wierną fanka! Ani mi się waż przestać pisać! Kolejnych owocnych lat blogowania!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję kochana :) No to muszę się starać, dla Ciebie ;)

      Usuń
  2. Gratulacje wytrwałości, a czy będziesz dalej pisać to Tylko od Ciebie zależy.

    OdpowiedzUsuń
  3. No jak nie pisać jak pisać! gdybyś nie pisała to byśmy się nie znalazły i nie spotkały (by the way - kiedy powtórka i może dłuższa!). Uwielbiam Cię za szczerość i zdjęcia :) za pokazywanie życia takim jakim jest a nie koloryzowanie :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Te zdjęcia najwięcej nerwów zawsze mi napsują, bo ich selekcja i obróbka trwa 6 razy dłużej niż pisanie posta :) Ale tak sobie założyłam na początku i tak robię ;) To fakt, znamy się dzięki blogowi :) Ja chętna na spotkania - już zaraz będę miała całkiem wolne przedpołudnia, bo Staś do żłobka ruszy za niedługo :)

      Usuń
  4. Ja się przyznaję, że wpadam okazjonalnie, ale czytać Cię lubię i lubić nie przestanę, chyba, że zaczniesz jakoś strasznie bredzić, ale o to się raczej nie martwię;))

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Piszę zupełnie szczerze i przychodzi mi to naturalnie, inaczej nie umiem, więc mam nadzieję, że nie zacznę bredzić :P

      Usuń
  5. Nie znam Cię osobiście ale Twój blog czytam regularnie i bardzo polubiłam Ciebie i Twoją rodzinę wręcz się uzależniłam od Twojego bloga. Podziwiam Cię za to jaką jesteś kobietą i mamą(silną, dynamiczną, rozwijającą się, odważną) a szczególnie przyciąga mnie Twój optymizm którego mi niestety brakuje. Bardzo dobrze czyta się Twoje teksty. Zawsze jak przeczytam Twój wpis to mam więcej energii do działania i wierzę,że może też mi się coś uda. Pozdrawiam serdecznie. Decyzję o dalszym pisaniu według mnie musisz podjąć sama. Powodzenia!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Bardzo mi miło czytać takie komentarze, to bardzo budujące co piszesz. Dziękuję!

      Usuń
  6. No co Ty? Pewnie, że pisać. Mnie z racji sytuacji najbardziej interesują posty o relacjach między dziećmi i na takie teraz czekam;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Postaram się w takim razie o takie posty :) I gratuluję kochana, bo jakoś wcześniej nie było okazji... :) Chyba juz bliżej niż dalej, co? :) Relacje są u nas różne, ale generalnie pozytywne :) Dziś Staś nie mógł sobie miejsca znaleźć kiedy Zosia była w przedszkolu, aż widać było że tęskni... Nie przyzwyczajony jest spędzać tyle godzin bez siostry, zawsze była w pobliżu. A Zosia jak go zobaczyła w przedszkolu, kiedy po nią przyszłam, wyściskała go i dała całusa :) A chwilę później odepchnęła bo bawił się "jej" książeczką ;) Także sama widzisz, bywa różnie :) Ale najważniejsze, że mają siebie na wzajem i się kochają :)

      Usuń
  7. szanowna Matko Browar jutro stawiasz z tej okazji szampana;) gratuluje pieknej rocznicy i czekam na kolejne lata:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Szampana mówisz :) A co tam, już nam wolno :P Ale na placu zabaw by nas zjedli, haha :)

      Usuń
  8. gratuluję kochana! a wiesz,że mnie stuknie roczek blogowania jutro? :)

    wpadam do Ciebie regularnie i zawsze czytam od deski do deski więc nie wyobrażam sobie,że mogłoby Cię tu nie być :>:*

    OdpowiedzUsuń
  9. Milo mi to słyszeć, dziękuję :) I oczywiście Tobie też gratuluję, ale się zgrałyśmy :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. dzięki :) a właściwie to dzisiaj mi stuknęło :P

      Usuń
    2. zapraszam Cię na moje pierwsze urodzinowe candy :)

      Usuń
  10. Gratuluję rocznicy :) Ja ze swojej strony napiszę, że lubię do Ciebie zaglądać, bo z Twoich wpisów biją ciepło i energia. I naturalność. Nie raz uśmiechałam się do ekranu, nie raz post popchnął mnie do własnych działań.
    To, czy będziesz dalej pisać zależy od Ciebie. Ale jeśli sprawia Ci to przyjemność, pozwala na zdystansowanie się do pewnych spraw czy daje odpoczynek - nie rezygnuj.
    Na koniec dużo weny życzę :) Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję serdecznie, bardzo mi miło, że moje wypowiedzi inspirują Cię do działania, to faktycznie jest powód, aby pisać dalej! Buziaki :)

      Usuń
  11. Bardzo lubię czytać Twoje wpisy i czekam na kolejne :)

    OdpowiedzUsuń
  12. Zdecydowanie pisac nadal:)

    OdpowiedzUsuń
  13. Pisac, pisac i jeszcze raz pisac. Mega dawka optymizmu, radosci i pozytywnej energii.

    OdpowiedzUsuń
  14. Ja Cię nie znam, znam Karolinę (francjapomojemu) i od niej trafiłam kiedyś tutaj. Zaglądałam nieregularnie, ale zawsze chętnie :) Dodałam Cię teraz do subskrybowanych to będę zaglądać regularnie (że też wcześniej na to nie wpadłam :/). Miło się czyta, jeszcze milej ogląda zdjęcia.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. dzięki :) z tymi zdjęciami jest kupa zachodu, ale na początku założyłam sobie, że na moim blogu będzie nie tylko co czytać, ale też co oglądać i staram się temu założeniu sprostać :) Pozdrawiam :)

      Usuń
  15. Czytam kilka blogów jednocześnie, ale zdecydowanie Matka Browar i Matka Debiutująca wymiata. Jesteście najlepsze, najciekawsze, a zarazem prostolinijne bez owijania w bawełnę. Bierzecie życie takim jakie jest i to mi się podoba:)))

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję :) Staram się opisywać po prostu moją codzienność, bez ściemy, bez lukru :) Fajnie, że to się podoba, dla Was chce się pisać dalej :)

      Usuń

Dziękuję że zechciałaś/eś się wypowiedzieć :)

 

Matka Browar w Niemczech Copyright © 2010 Designed by Ipietoon Blogger Template Sponsored by Emocutez