Za co dziś jestem wdzięczna?

Zastanawiacie się czasem, za co jesteście wdzięczni losowi? Mnie dziś tchnęła do tego pewna grupa na Facebooku ;) I okazało się, że wcale nie jest tego mało! Oto moja na szybko sporządzona lista wdzięczności:

Za kochanego męża, który jest moim wsparciem, moim przyjacielem i psychoterapeutą, i choć czasem mi dogryza to wiem, że się kochamy i mogę na niego liczyć :D Za to, że cierpliwie znosi moje marudzenia, narzekania, napady złości i smutku, i za to że zawsze cierpliwie czeka...

 

Za to, że szczęśliwie udało mi się urodzić dwoje zdrowych i pogodnych dzieci. Zosi prócz problemów skórnych nic się nie ima, Stasia wyniki wątrobowe nieco uległy poprawie i jest szansa, że uszkodzenie wątroby się cofa i nie pozostawi większego śladu na jego życiu :) 

To najpiękniejsza wiadomość dzisiaj!

Za ich szczere uśmiechy, za słowa kocham mamusię wypowiedziane z ust Zosi, za jej wygłupy, które czasem doprowadzają mnie na skraj nerwicy ;) Za to, że Staś jest dużo mniej wymagającym niemowlęciem niż była jego siostra, za to, że mogę karmić go piersią i mogłam karmić jego siostrę...

Za cudowne, choć nieco już przyciasne mieszkanie, które urządzaliśmy z P. wkładając w to wiele serca... Mieszkanie, w którym odnalazłam swoje miejsce na świecie, w którym przyszło mi rozpocząć przygodę z macierzyństwem, które kiedyś tak ciężko będzie mi opuścić...

Za zielone i świetnie zorganizowane FAJNE osiedle i fantastycznych sąsiadów, na których zawsze można liczyć - czy to chodzi o podlanie kwiatków, opiekę nad dziećmi, wypad na basen, do teatru, na piwo czy użyczenie pralki, gdy nasza zepsuta :)

Za przyjaciół, z którymi można konie kraść, choć z niektórymi dzielą nas setki, tysiące kilometrów... Za to że chcą wiedzieć co u nas, że akceptują mnie, zwariowaną PIVKOVĄ jako matkę... Że bywają u nas, a my u nich, że karmią nas a my ich, że chcą z nami jeździć na wakacje, za to, że SĄ!

Za gorzka czekoladę, która stała się moim ogromnym nałogiem, i za to, że można z niej zrobić fantastyczny mus czekoladowy, który zajadam pisząc te słowa ;)

Za niezła sylwetkę po dwóch ciążach ;) Czyli za dobre geny po prostu.

Za to, że jak dobrze pójdzie, niedługo nadejdzie wiosna ;)

Za to, jakiego mam tatę... Za to, jak wiele trudu, czasu, cierpliwości (oj wierzcie mi, wieeeeele jej było trzeba) włożył w wychowanie moje i siostry... Za to że mimo naszych oporów chciało mu się wyciągać nas przez całe lata na basen, na wypady narciarskie, na łyżwy, do teatru, do opery, na koncerty, do swoich znajomych, na wakacyjne wyjazdy zagraniczne. Za to, ze mimo naszych potknięć nigdy w nas nie zwątpił, zawsze dopingował... Za to, że że mimo sytuacji rodzinnej i własnej ciężkiej pracy starał się, zapewniał nam oparcie i sprawił że jestem, jaka jestem :)

Za dobre relacje z teściową i ogólnie fajnych teściów - na szczęście nie jest mi znany z autopsji ten paskudny stereotyp teściowej :)

Za thermomixa, który od 2 dni niskim nakładem czasu i sił daje nam masę pyszności :)

Za kawę, bez której niemal nie umiem żyć. 

Za to, że moi idole z dzieciństwa wreszcie postanowili odwiedzić Polskę i że jadę na ich koncert za niecałe 3 tygodnie. Ba - także za to, że mogę jechać na ich koncert, że mam za co, z kim i gdzie :)

Za książki! Za to, że od niedawna nadrabiam moje czytelnicze zaległości, bo bez książek długofalowo to ja żyć nie potrafię... 

I za muzykę, bo bez niej nie ma życia, bez niej każdy dzień jest ponury i nijaki...

Za świetną dyrektorkę mojej biblioteki i kierowniczkę mojego działu, które zapraszają mnie na imprezy firmowe mimo mojej nieobecności w pracy od 2 lat. Za to, że dalej interesuje je co u mnie słychać i że dalej mam gdzie wracać...

I za to, że moje koleżanki ze studiów pchnęły mnie ku blogowej społeczności :) Dobrze mi tu, cudownie jest wiedzieć, że ktoś mnie czyta... Bo wiecie, ze mnie to taki ekstrawertyk... Będzie coś więcej o tym, ale nie dziś.

Zapewne opuściłam masę rzeczy, za które jestem wdzięczna losowi... Być może kiedyś zrobię drugą edycję tego posta ;)

A Wy? za co jesteście wdzięczne? Może otworzymy nową serię postów w blogowym świecie?
Wiem ze AnciaMamcia podejmie wyzwanie ;) 

Zachęcam Was do poszukania w sobie tych naszych radości większych i mniejszych, od razu cieplej robi się na sercu jak przekonamy się, jak wiele tego jest :)

Zapraszam do zabawy :)