Druga doba życia Stasia

Stasio jest już przy Matce :) Oj długo to trwało, bo jak zabrali go o 23 w poniedziałek, tak dostałam go o 14 we wtorek. Martwiła się Matka, tęskniła i nawet łezkę uroniła - nie jedną zresztą. Ale 2 razy mogła go Matka odwiedzić i przytulić :) Oczywiście nadal brak jakiejkolwiek informacji co mu było, ale Matka mniema, że skoro może mieć go już przy sobie to chyba jest ok ;)

Generalnie wrażenia po CC średnie :) Mimo że szybko i sprawnie i Matka się stara sporo ruszać i nie dawać bólowi brzucha, to komfort poruszania się jest średni. Byle obrót na łóżku trzeba wykonać z zaciśniętymi zębami ;) Oj pogada sobie kiedyś Matka ze Stachem o tym, że był brzuszkowym leniwcem i skazał Matkę na spędzenie 30stych urodzin z drenem w brzuchu, do tego jedząc tylko suchary ;)
Za to personel tak jak po porodzie z Zosią - bardzo miły i pomocny. Może nie każda położna i pielęgniarka, ale większość to istne anioły.

Tak więc poznajemy się. Wspólnie pracujemy nad rozkręceniem laktacji, choć Staszek często woli spać niż jeść. Ale z każdym karmieniem jest coraz lepiej i mleczka coraz więcej. Synuś był w nocy na tyle łaskawy, że Matka dała radę się wyspać i z większą dawką energii rozpoczyna nowy dzień :)
Co jeszcze może Matka napisać... Staś Jest cudny! Ma na prawdę gęstą czarną czuprynę i zgrabny nosek :D I właściwie to jest identyczny jak Zosia gdy się urodziła.
Matka już zapomniała, jakie maleńkie są takie dzieciaczki! Te maleńkie stópki, pałąkowate nóżki, tycie pazurki :D no i ta nowość - siusiak ;) coś nieasmowitego - mieć przy sobie takie maleństwo i móc je tulić :)

No i Matka wreszcie zjadła normalny posiłek, bo ileż można jechać na wodzie i sucharach ;) zwykła pszenna weka, masło i twarożek + bawarka, a smakowało wyśmienicie!

Z radością spoglądam więc na nowy dzień i czekam na P., który już wczoraj wypijał pępkowe ;) Ciekawe w jakim stanie się tu dowlecze :D
Zosia z babcią szczęśliwa, choć ponoć za Matką tęskni... Wczoraj zaliczyłyśmy krótką rozmowę telefoniczną :D. Bardzo jestem ciekawa, jak Zosia zareaguje na braciszka, na zmianę sytuacji i wywrócenie do góry nogami dobrze znanego sobie rytmu dnia... Trzymajcie kciuki- oby było ok :)

I jeszcze wrażenia z dnia wczorajszego. Dostałam tyle życzeń, gratulacji i dowodów sympatii, że czuję, że żyję! I jeszcze te 30 pięknych róż od P.! Dziękuję wszystkim za te miłe słowa :)

Post pisany na tysiąc rat, więc nieco chaotyczny ;) Wybaczcie!