Dobranoc Albercie Albertsonie

Matka wspominała już na blogu, że uwielbia książki Wydawnictwa Zakamarki. To pełne emocji i mądrości tytuły skandynawskich autorów, okraszone cudownymi ilustracjami i zapoznające nas z ciekawymi bohaterami. Wraz z Zosią i poznałyśmy już Pomelo, znamy Bintę, Babo i Lalo, Cynamona i Trusię. Znamy i czytamy także Jak mama została Indianką, Jak tata pokazał mi wszechświat i Jak tata się z nami bawił.

Dlatego kiedy w ramach współpracy z portalem Ma(m)fia zaproponowano mi zrecenzowanie książki tego wydawnictwa nie zastanawiałam się ani chwili. Dzięki temu poznaliśmy kolejnego zakamarkowego bohatera - Alberta Albertsona. Padło bowiem na tytuł Dobranoc Albercie Albertsonie.

Dobranoc Albercie Albertsonie, Gunilla Bergström. 

Wydawnictwo Zakamarki, Poznań 2012.

Według opisu na stronie Zakamarków jest to książka skierowana do dzieci 3+.  Moja Zosia jest jednak książkowym potworem i uwielbia przeglądać wszystko, co mamy w domu. Wcale jej zresztą tego nie zabraniam - wręcz zachęcam. Miękkie kartki nie stanowią problemu - od początku uczyłam Zosię szacunku do książek i raczej nie zdarzają nam się zniszczenia (chyba, że kredka świecowa znajdzie się w pobliżu ;) Natomiast jeśli chodzi o samą treść, to książka napisana jest językiem, który z powodzeniem przyswoi także dwulatek :)

Albert to miły czterolatek, który czasem bywa grzeczny, a czasem ma ochotę nieco narozrabiać ;) Tym razem absolutnie nie zamierza słuchać taty i ma w nosie spanie. Kombinuje - a to pić mu się chce, a to przypomina sobie, że przecież nie umył zębów, a to boi się lwa, który kryje się w jego szafie, a to misia gdzieś zgubił... Więc biedny Tata Alberta biega i przynosi to, o co aktualnie prosi synuś. I co? I w końcu sam pada jak długi na podłogę, znużony tymi wszystkimi dziecięcymi żądaniami! A co na to Albert? Musicie się same przekonać ;)

Kilka słów o naszych wrażeniach:

Zosi zdecydowanie spodobały się ilustracje. Za każdym razem, kiedy czytałyśmy tą książkę pytała "Co to?" i fascynowała ją fajka taty Alberta. Słuchała uważnie kiedy czytałam i powtarzała za Tatą Alberta "Doblanoc, pij dobzie". Pełna empatii przejmowała się, że Albertowe picie się wylało - "Ojej, ylało picie" :)

A jeśli o mnie chodzi, to przygody Alberta wywołały uśmiech na mojej twarzy - Albert wyczynia podobne kombinacje jak moja Zosia. Wszystko, aby tylko nie iść spać! Bo picie, bo misiu zaginął, bo światło złe - wypisz wymaluj Albercik ;) Coś czuję, że będzie w tej kwestii coraz ciekawiej...
Książkę czyta się bardzo przyjemnie, na stronach nie ma zbyt dużo tekstu - maluch nie zdąży się więc znudzić oglądaną w trakcie czytania ilustracją :)

Ach, żeby nie było - oczywiście Staś też przysłuchuje się naszym wieczornym sesjom czytelniczym :)