Spełnienie marzeń z dzieciństwa :)

Po 10 dniach fantastycznych ferii Matka wraz z rodzinką wróciła wczoraj do Krakowa, do swojej ciasnej ale własnej (a raczej banku) ostoi.
Tak wiele się przez te dni działo... Były urodziny mojego chrześniaka, gdzie Zosia jak równy z równym biegała za 7-latkami, była pierwsza marchewka mojego Stasia, pierwszy ziemniaczek i dynia  wszystko pożarte ze smakiem i bez chwili wahania. Były urodziny teścia i Sto lat śpiewane przez Zosię... Były spotkania z koleżankami i rodziną, były Zosi szaleństwa w bawialni i z obydwoma dziadkami :)

A zwieńczeniem tych fantastycznych ferii był weekend w Warszawie. I to o nim chciałabym Wam dziś nieco więcej napisać :D Był to bowiem jeden z najlepszych rodzinnych weekendów od dawna. Jakże ja się cieszę, że mój P. w mig podchwytuje moje propozycje przeróżnych wyjazdów i innych aktywności, że wspiera mnie w spełnianiu MOICH marzeń, że widzi we mnie nie tylko żonę i matkę jego dzieci, ale także tą zwariowaną, spontaniczną i pełną szalonych pomysłów dziewczynę, którą poznał 12 lat temu :) Jedynym pretekstem tego wyjazdu do Warszawy było bowiem spełnienie moich marzeń z dzieciństwa - udział w koncercie Backstreet Boys :D
O tym zaraz. Bo ten weekend to nie był tylko koncert. Udało nam się spędzić wiele przyjemnych chwil ze znajomymi. W sobotę świętowaliśmy 2 urodziny boskiego Mikula z forum rówieśniczego, a w niedzielę wybraliśmy się na niedzielny 5-godzinny spacer z moją siostra i jej chłopakiem. Pogoda była iście wiosenna, Zosia piszczała ze szczęścia, bo zwiedziła kilka warszawskich placów zabaw, my zadowoleni bo spacer długi i udany (przy okazji - zdecydowanie nie polecam Gospody Kwiaty Polskie tuż przy Rynku, ul. Wąski Dunaj - ceny wysokie, a smak i jakość potraw pozostawia wieeele do życzenia...). A Stasio tradycyjnie wszystko przespał.
Foto:

No i koncert. Nie ma słów żeby opisać te emocje, tą radość i ekscytację :D Towarzyszyła mi siostra i sąsiadka - równie szalone i niegdyś zakochane w BSB jak ja. Było więc raźniej szaleć - co uwiecznił nawet Onet (pierwszy filmik, 12-13 sek śpiewam wraz z siostrą, sek 27-30 gadam - http://muzyka.onet.pl/koncerty/koncert-backstreet-boys-w-polsce-backstreet-s-back-czyli-w-kogo-30-letnie-polki/l6vft )
Co więcej, było nas tam tysiące - średnia wieku minimum 25 lat, pracujące, często matki, panie prezes, urzędniczki, BIBLIOTEKARKI... Ale każda przyszła tam aby na nowo poczuć się nastolatka, aby zapomnieć o codziennych troskach i obowiązkach i po prostu poczuć się sobą :D Generalnie mam gdzieś to, że mówi się, że ta trasa jest tylko dla kasy, to jak niektórzy obśmiewali i obśmiewają BSB i ich fanki, oraz to, że poważne z pozoru 30-łatki szalały na ich koncercie. Sama dziś słucham innej muzyki, ale jestem okrutnie sentymentalna i po prostu nie mogło mnie tam zabraknąć! Piosenki Quit playing game i As long as You love me to moje pierwsze miłości, pierwsze dyskoteki, wagary, kolonie i płacz do poduszki przez niespełnioną miłość... To jeden z moich korzeni, jeden z powodów tego, jaka jestem dzisiaj :)
Tak wiec odstałam swoje przed Torwarem a potem w środku, cierpliwie czekałam i doczekałam się!!! To nic, że dziś nadal nie czuję nóg, bo po 5h spaceru na obcasach w tych samych butach stałam 3h, a potem skakałam na koncercie (bez nich zresztą nic bym nie widziała z racji kiepskiego wzrostu ;) To nic, że do dziś mam chrypę od śpiewania i pisków. Było warto! Warto było wlec całą rodzinę do Warszawy dla każdej sekundy tego koncertu. Dla każdej piosenki, dla każdego słowa wypowiedzianego przez moją dawną miłość Briana i resztę zespołu, dla wspólnego stworzenia biało-czerwonej flagi, dla tych dreszczy radości, że dalej pamiętam każde słowo starych hitów i znam także i nowe. Chłopcy totalnie dali czadu. Na scenie dają z siebie wszystko - wokalnie, ruchowo, nawiązują więź z publicznością (ileż to staników poleciało w stronę Nicka ;), no i dalej są przystojni :D Zresztą żadne moje słowo nie odda tego wszystkiego, poniżej wrzucam więc nieco foto:

I jeden z filmików: