Terkot maszyny do szycia...

Mam takie wspomnienie z dzieciństwa... Babcia Zosia siedzi za swoją wielką, nakręcaną na korbkę maszyną do szycia, na czubku nosa okulary, jedna ręka powoli przesuwa kraciastą tkaninę, druga kręci korbą, noga miarowo pracuje na ruchomym pedale... Babcia Browar była miejscową krawcową, szyła czapki dla księży, fastrygowała, zwężała spódnice, przerabiała, sztukowała, cerowała...

 Źródło: 

http://www.antyk24.pl/Prosz%C4%99,o,wycen%C4%99,oraz,oszacowanie,rocznika,maszyny,do,szycia,Singer,,fotki_10_0_4_5612_x_0.html

Od jakiegoś czasu kiełkuje we mnie myśl - a może i ja bym się w tym odnalazła...? Nie powiem, ciągnie Matkę do maszyny coraz bardziej.
Na Kraków Łał kupiłam Staśkowi spodnie pumpy za 75 zł. Zosi spódniczkę za 50 zł. Obejrzałam i pomyślałam, że przecież to nie może być jakoś szaleńczo skomplikowane... Przecież i ja mogłabym coś takiego uszyć, wystarczy mieć wykrój i dobrą tkaninę, maszynę, no i trochę wiedzy... Wymarzony kocyk minky kupiłam za 120 zł. Co może być trudnego w zeszyciu 2 tkanin po linii prostej??? Kurcze... Na dodatek zaczytałam się ostatnio w blogu Boginie Przy Maszynie... Dwie niesamowite kobiety, które w ciągu roku spełniły swe marzenia i z maszynowych żółtodziobów stały się pełnymi fantastycznych pomysłów twórczyniami, które nie mogą się opędzić od zamówień... Ich przykład pokazuje, że warto! Warto realizować swoje marzenia, pasje, a samozaparcie, kreatywność i dobre nastawienie popłacają. Oglądam cuda przez nie szyte i marzę, żeby kiedyś tak potrafić...
Myślę więc o kursie szycia i wykroju. Kilka godzin w tygodniu - dało by się zorganizować, zwłaszcza że przynajmniej do października nie wracam do pracy. Ktoś chętny, aby wybrać się na taki kurs razem ze mną?

Wiecie co powstrzymuje mnie przed zakupem maszyny do szycia? Ciasnota... Nie tylko nie mam się gdzie z tą maszyną rozłożyć, ale nie mm jej także gdzie schować... Cholerna ciasnota. Ogranicza mnie na każdym kroku, czuję się przytłoczona...